'Ik wist niet dat dít mogelijk is in een halfuur, met iemand die ik helemaal niet ken!'
De coachee verlaat de coachruimte, nog naborrelend over wat er zojuist allemaal gebeurde.
Ik blijf achter met de coach. Ik was bij het gesprek aanwezig als mentor-coach. Een voorrecht vind ik dat, iedere keer weer. Het begeleiden van coaches-in-opleiding, vaak nog zoekend naar hun stijl en aanpak, en tegelijk al zo bewust van waar ze staan en waar ze naartoe willen bewegen als coach(end leider).
Vaak gaat die gewenste beweging over van weten naar niet-weten, van adviseren naar vragen, van sturen naar partneren, van (veel) doen naar zijn. Veel leiders worden - logischerwijs - betaald om te weten en te vertellen of adviseren. Terwijl je in coaching juist de kant kiest van vragen stellen en niet-weten, en daarmee de ander uitnodigt om zelf zijn/haar ontwikkelingsstappen te ontdekken.
Als mentor-coach geef ik de coach feedback op het gevoerde coachgesprek. In dit geval was het een live gesprek, maar soms ook geef ik feedback op een opname die wordt ingestuurd. Wat ging er goed, en wat kan een volgende keer óók nog worden gedaan. Ik ondertitel wat er zo mooi was in de sessie, of juist waar het vastliep, zodat de coach het kan gebruiken om zich verder te bekwamen.
'Ik wist niet dat dit mogelijk is in een halfuur, met iemand die ik helemaal niet ken!'
In dit gesprek kreeg de coachee een paar prachtige inzichten, waar ook de coach van stond te kijken. Ja, dat is inderdaad mogelijk in een halfuur, door het stellen van vragen die 'raak' zijn, vragen die de diepte opzoeken en die de coachee verder helpen in zijn of haar ontdekkingstocht. Dat alles in een setting waar veiligheid en vertrouwen de basis vormen. Kwaliteit van aanwezigheid, noemen we dat ook wel.
In de feedback die ik geef, volg ik de kerncompetenties van ICF (International Coach Federation). ICF legt een hoge lat voor professionele coaches, waarin o.a. kwaliteit, integriteit en diepgang geborgd worden. Dat is best veel om je eigen te maken als je net start met coachen, maar zoals met veel dingen die je leert, als je je vlieguren maakt, wordt het een tweede natuur.
Een voorrecht, dat is het, om op deze manier bij te dragen aan een professionele coachingcultuur in organisaties en daarbuiten.